---

---

---

Było już późno, nie pamiętam która to była godzina. 200 km przejechałem i już niemal u celu auto zdechło. Nosz kurczaki, nie będę grzebać po ćmoku, ale do domu wypadałoby dojechać, jeszcze pół miasta przede mną, a nogę mam świeżo po złamaniu i nie mogę za długo chodzić, bo mnie zwyczajnie boli. Dobrze, że przystanek jest niedaleko.
Kiedy czekałem na autobus, minęło mnie jakieś Citaro, MAZ i Solaris na szelkach. "Wieje nudą w tym MPK" - pomyślałem. Zakręciło mi się w głowie, musiałem się oprzeć o słup. W pewnym momencie odwróciłem się w stronę świateł i zobaczyłem TO:

Mało telefonu z ręki nie wypuściłem. To niemożliwe. To musi być pomyłka, fatamorgana, nie wiem...

A jednak. Podjechał, otworzył drzwi.

Pusty Ikarus, tylko dla mnie

Zamknął drzwi, pojechał. Ryk silnika, wycie skrzyni i mostu rozdarło wieczorną ciszę.

Przeszedłem się po autobusie, rozejrzałem. No nie wierzę. Śmierdzi Ikarusem, brzmi jak Ikarus, w dotyku też jak Ikarus, zwłaszcza siedzenia bez rączek, powleczone jakimiś polepionymi resztkami skaju, który się walał na zakładzie...

Krzywo przykręcone kasowniki, deska z kierunkiem latająca w mocowaniu i obijająca się o szybę, dyskretne oświetlenie wnętrza, które nie wywołuje oślepienia i tworzy niesamowity klimat. No powrót do przeszłości.

Ślady po kolizji pod Makro... na zdjęciu nie widać, ale wszędzie było pełno szkła, trzeszczało pod oponami tak, że zagłuszał je nawet łomot i huk Ikarusa. Ślepi ci ludzie, czy co? Oznakowanie poziome, pionowe, wszędzie trąbią o kolizjach na tym skrzyżowaniu z powodu nieustąpienia pierwszeństwa, a ci i tak się pakują...
Nieźle się przechylił podczas skrętu, miałem uczucie jakby mi wszystkie flaki w środku się przemieściły.

Na Witosa podszedłem do kabiny kierowcy podpatrzeć, jak szybko jedziemy, bo hałas był taki, jakbyśmy wchodzili w nadświetlną, a tu tymczasem ledwo 70...

Doświadczalna... tu niestety moja podróż musiała dobiec końca. Niesamowita przygoda, zdążyłem jeszcze sfotografować poczciwego staruszka, kiedy odjeżdżał. Echo niosło się jeszcze dobrą chwilę po jego odjeździe.

Nagle coś mnie plasnęło w twarz. To była rzeczywistość, a konkretnie ratownik medyczny. Zemdlałem na przystanku, ktoś zadzwonił po pogotowie. To wszystko było tylko cholernym majakiem... tylko skąd ja mam te zdjęcia w telefonie?

---

---

#010 na planie 302

---